توانبخشی لگن برای درمان آنیسموس،دردهای مقعدی و مشکلات روده

آنیسموس (یا دیس سینرژی دفع مدفوع) به نارسایی در شل شدن عضلات کف لگن در هنگام تلاش برای ادرار کردن برمی‌گردد. آنیسموس می‌تواند هم در کودکان و هم در بزرگسالان و هم در مردان و هم در زنان رخ بدهد (گرچه این بیماری در زنان شایع‌تر است). آنیسموس می‌تواند به دلیل نقص‌های فیزیکی یا دلایل دیگر یا دلایل ناشناخته رخ بدهد. آنیسموسی که دارای دلیل رفتاری است، دارای شباهت‌هایی با پارکوپرسیس یا احتباس فیزیولوژیک مدفوع می‌باشد.علائم این بیماری شامل تانسموس (احساس تخلیه‌ی ناکامل رکتوم پس از خروج مدفوع) و یبوست می‌باشد. احتباس مدفوع ممکن است باعث بار شدن مدفوع (احتباس توده‌ای از مدفوع با هر غلظتی) یا فشردگی مدفوع (احتباس توده‌ای از مدفوع سفت) شود. این توده می‌تواند باعث کش آمدن دیواره‌های رکتوم یا کولون شده و مگا رکتوم و/ یا مگا کولون را ایجاد کند. مدفوع مایع ممکن است در اطراف بهم فشردگی مدفوع نشت کرده و احتمالاً درجاتی از بی اختیاری مدفوع مایع را در پی خواهد داشت. این حالت معمولاً به نام انکورپرسیس یا کثیف کردن کودکان و نشت مدفوع و بی اختیاری مدفوع مایع یا لکه‌دار در بزرگسالان شناخته می‌شود.آنیسمومس معمولاً با تنظیم رژیم غذایی مانند درمان با تکمیل فیبر رژیم غذایی و  بیوفیدبک درمان می‌شود.

دسته‌بندی

آنیسموس به عنوان یک اختلال عملکردی مدفوع دسته‌بندی می‌شود. این بیماری همچنین نوعی از انسداد خروجی رکتوم (انسداد خروجی عملکردی) می‌باشد. زمانی که آنیسموس باعث ایجاد یبوست می‌شود، آنگاه نمونه‌ای از یبوست عملکردی می‌شود.

• نوع یک: فشردگی پارادوکسیکال عضلات کف لگن در طول تلاش برای دفع مدفوع
• نوع دو: نیروی دافع ناکافی در هنگام تلاش برای دفع مدفوع (دافعه‌ی ناکافی مدفوع)
• نوع سه: ریلکسیشن ناقص با دافعه‌ی ناکافی

چرا افراد به دیس سینرژی دفع مدفوع مبتلا می‌شوند؟

مشخص نیست که چه چیز باعث دیس سینرژی دفع مدفوع می‌شود. عضلات موجود در پایین تنه، رکتوم، مقعد و کف لگن همگی باید در کنار با هم کار کنند تا دفع مدفوع ساده شود. بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری، ناتوانی در هماهنگی این عضلات را نشان می‌دهند. در اغلب مواقع، این مشکل در هماهنگی شامل یکی از دو مورد زیر است:

• انقباض ناقص رکتال یا سفت شدن به جای ریلکس شدن (انقباض پارادوکسیکال) عضلات مقعد در هنگام دفع، یا
• ریلکسیشن ناکافی عضلات مقعد

فقدان هماهنگی (دیس سینرژی) عضلاتی که در دفع درگیر هستند، اولین مسئول ایجاد این بیماری است.به علاوه، حداقل نیمی (50 تا 60%) از بیماران مبتلا به دیس سینرژی دفع مدفوع، همچنین شواهدی از کاهش در احساس رکتوم را نشان می‌دهند. به بیان دیگر، مشکل در توانایی آنها در درک رسیدن مدفوع به رکتوم می‌باشد.

علائم و نشانه‌ها

علائم این بیماری شامل موارد زیر هستند:

• زور زدن برای عبور دادن مواد مدفوع
• تنسموس (احساس تخلیه‌ی ناکامل)
• احساس انسداد/ گرفتگی آنورکتال
• نیاز به مانورهای دیجیتالی برای کمک به دفع
• دشواری در شروع و تکمیل حرکات روده

تشخیص

معیارهای تشخیصی برای اختلالات دفع عملکردی به صورت زیر می‌باشند:

• بیمار باید با معیارهای تشخیصی برای یبوست عملکردی، راضی باشد.
• در هنگام تلاش‌های مکرر برای دفع، حداقل دو مورد از موارد زیر باید برقرار باشند.
• شواهد تخلیه‌ی ناکامل، بر اساس تست دفع بالون یا تصویربرداری
• انقباض نادرست عضلات کف لگن (به معنای اسفنکتر و پوبورکتالیس) یا ریلکسیشن کمتر از 20% فشار اسفنکتر استراحت پایه توسط مانومتری، تصویربرداری یا الکترومیوگرافی
• نیروهای دافعه‌ی ناکافی که با مانومتری یا تصویربرداری ارزیابی می‌شوند.

معیارهای تشخیصی برای دیس سینرژی دفع مدفوع به صورت “انقباض نادرست عضلات کف لگن یا ریلکسیشن کمتر از 20% فشار اسفنکتر استراحت پایه با نیروهای دافعه‌ی کافی در طول تلاش برای دفع” داده می‌شوند. معیارهای تشخیصی برای دافعه‌ی ناکافی مدفوع به صورت “نیروهای دافعه‌ی ناکافی با یا بدون انقباض نادرست یا استراحت کمتر از 20% اسفنکتر مقعدی در طول تلاش برای دفع” داده می‌شود.تست آنورکتال معمولاً در بیماران دارای علائم نشان داده نمی‌شود مگر اینکه بیماران در درمان محافظه‌کارانه (برای مثال افزایش فیبر و مایعات رژیم غذایی، حذف داروهای دارای عوارض جانبی یبوست در صورت امکان) شکست خورده باشند.تحقیقات متعددی در تشخیص آنیسموس انجام شده اند.

• معاینه‌ی دیجیتال رکتال:معاینه‌ی فیزیکی می‌تواند آنیسموس را رد کند (با تشخیص یک علت دیگر) اما این برای تشخیص آنیسموس کافی نمی‌باشد.
• مانومتری آنورکتال: اندازه‌گیری فشارهای میان رکتوم و معقد با استفاده از یک مانومتر (پروب حس کننده‌ی فشار).
• پروکتوگرافی تخلیه: پروکتوگرافم دفع و دفکگرافی MRI
• تست دفع بالون: برای یبوست شدید که به مکمل‌های غذایی و ضد یبوست و دیگر تغییرات سبک زندگی پاسخ نداده است، این روش استفاده می‌شود. این روش توانایی بیمار در به جلو راندن مدفوع از میان کانال مقعد را اندازه می‌گیرد. یک مدفوع شبیه‌سازی شده (بالون) در حالی که بیمار بر روی پهلوی خود دراز کشیده به رکتوم وارد شده و از بیمار خواسته می‌شود تا بالون را مانند مدفوع به بیرون هدایت کند. این روش برای ارزیابی قوت و هماهنگی عضلات استفاده می‌شود.
• تست خنک‌سازی رکتال:  این آزمایش برای تمایز میان اینرسی رکتال و انقباض ناقص ریلکسیشن/ پارادوکسیکال انجام می‌شود.

دیگر تکنیک‌ها شامل مانومتری، تست دفع بالون، پروکتوگرافی دافعه و دفکگرافی MRI می‌باشند.معیارهای تشخیصی شامل:

1. تحقق معیارها برای یبوست عملکردی
2. شواهد مانومتریک و/ یا EMG و/ یا رادیولوژی (دو مورد از سه مورد)، شواهد نیروی دافعه‌ی ناکافی
3. و شواهد تخلیه‌ی ناکامل

می‌باشند.مطالعات اخیر تصویربرداری پویا نشان داده است که در فردی که دارای آنیسموس تشخیص داده شده است، زاویه‌ی آنورکتال در هنگام تلاش برای دفع غیر طبیعی بوده و این به دلیل حرکت غیر طبیعی (پارادوکسیکال) عضله2ی پوبورکتالیس می‌باشد.

درمان 

مؤثرترین روش‌های درمان این بیماری شامل موارد زیر هستند:

تغییرات رژیم غذایی

گام‌های نخستین برای تسکین آنیسموس شامل تنظیمات رژیم غذایی و تنظیمات ساده در هنگام تلاش برای دفع است. تکمیل رژیم غذایی با یک عامل فشرده مانند بارهنگ کتانی 3500 mg در هر روز، باعث حجیم شدن مدفوع می‌شود که به نوبه‌ی خود تلاش مورد نیاز برای دفع آن را کاهش می‌دهد.

ورزش و جذب آب کافی

به صورت مشابه، ورزش و جذب آب کافی می‌تواند به بهبود تشکیل مدفوع کمک کند. زاویه‌ی آنورکتال، قابلیت خود را در مسطح کردن در زمان نشستن در حالت چمباتمه مؤثر نشان داده است و بنابراین برای بیماران دارای انسداد خروجی عملکردی مانند آنیسموس هستند، تجویز می‌شود. اگر بیمار به دلیل مشکلات حرکتی قادر به تقلید حالت چمباتمه نباشد، یک کرسی کوتاه می‌تواند برای بالا بردن پاها در زمان نشستن استفاده شود، که در رسیدن به حالت مشابه، مؤثر می‌باشد.

بیوفیدبک

آنیسموس همچنین با نوعی از درمان بیوفیدبک  قابل درمان است که در آن یک پروب سنسور به کانال مقعد فرد وارد می‌شود تا فشار اعمال شده توسط عضلات کف لگن را ضبط کند. این فشار به صورت بصری و از طریق یک مانیتور به بیمار بازخورد داده می‌شود و از این طریق، بیمار می‌تواند حرکات هماهنگ طبیعی عضلات را پس از چند جلسه بازیابی کند.

تحریک الکتریکی

درمان با تحریک الکتریکی ]تحریک الکتریکی[ که از امواج کوتاه تحریک الکتریکی برای تقویت عضلات در لگن پایینی استفاده می‌کند نیز به عنوان یک درمان بالقوه برای یبوست، در برخی مطالعات کوچک با برخی موفقیت‌ها مرتبط است.

تزریق

تزریق تاکسین بولتوین نوع آ در عضله‌ی پوبورکتالیس در کوتاه مدت بسیار مؤثر و گاهی اوقات در بلند مدت نیز مؤثر است. تزریق می‌تواند در زمانی که با آموزش بیوفیدبک ترکیب می‌شود، کمک کننده باشد.به صورت تاریخی، درمان استاندارد قطع عضله‌ی پوبورکتالیس با جراحی است که گاهاً باعث بی‌اختیاری مدفوع می‌شود. به تازگی، قطع جزئی (تقسیم جزئی) نیز خود را در برخی موارد اثربخش نشان داده است.

“کپی فقط با ذکر منبع و لینک بلامانع است.”